Merry Christmas

From http://allonzoinc.wordpress.com/

Adlaw Nga Natawhan Sa Akong Duha ka Ig-agaw

Cebuano: Duha ka buwan usa muabot ang adlaw nga natawhan sa akong duha ka ig-agaw nga sila si Renjie Acasio(Ek2x) ug Rico Acasio, Jr.(Epo), ang akong tiyo nga tua sa Armenia nagpabuhi nila papa ug baboy para lechon. Naandan na sa mga pilipino nga sa  mga dagkong selebrasyon, naa gayud lechon. Murag para namu, dili makompleto ang usa ka selebrasyon kung wala kini. Sa pagbuhi sa baboy, gasto tanan sa akong tiyo. Kami lang ang tigpakaon. Kada tan-aw sa baboy, naghinam-hinam na kami sa pag-abot sa adlaw. Hehehe. Nagsunod lang ang adlaw natawhan sa akong mga ig-agaw, mao nga gidungan lang ang pagssaulog niini. Nobyembre 27 ang adlaw sa maguwang ug 28 ang sa manghod. Kada tuig puli-pulihon sila ug adlaw. Niadtong unang tuig, sa adlaw sa maguwang gisaulog mao nga karun sa manghod napod. Getakda nga sa alas 4 sa hapon magsugod ang selebrasyon. Tungod ane, nakasimba pa gayud kami sa buntag. Sa among pag-abot ngadto sa ilang bay uban sa akong mga ante, ig-agaw, ug tiyo, naabtan namo nga nag-ampo pa. Niadtong pagkagamay sa akong mga ig-agaw, sakiton sila mao ng gipanaaran  nga kada tuig, siyam ka adlaw sa dilipa ang ilang adlaw nga natawhan, mag-ampo pahinungod ni San Vicente Ferrer kay siya man ang santo nga manambal. Naandan na kini namu nga tanang ig-agaw, sayd sa akong inahan, naa kami gedebosyunan nga usa ka santo. Sa nahuman na ang pag-ampo, oras na para mangaon. Hehehe. Daghan gayud kaayong bisita nga ilang mga silingan, bata man o tiguwang. Kaanindot tan-awon ang bata ug tiguwang nga nangaon. Nauwahe kami sa pagkaon kay nagkaguot na sa balay. Didto nalang kami gepakaon sa sala tungod sa kadaghan sa tawo. Espesyal gayud kami. Busog gayud kaming tanan. Pagkalami sa sud-an ilabina ang lechon. Hehehe. Human sa pagkaon, kinuhaay na ug balon. Ug siyempre, bilang usa sa mga ig-agaw, bisan dako na ko, wala ko nagpauwahe sa pagkuha sa balon. Naa gayud ko balon kada tuig. Sige lang kami pangatawa unya kuha ug litrato namong mga ig-agaw. Alegre gayud pag-ayo. Kanindot sa gibati nga nagkatigum kaming mga ig-agaw. Kami tanan nalipay. Nalingaw kami. Murag para nahu, ato nga mga orasa, mibalik ko sa pagkagamay. Ako nagtan-aw sa sunod pa nga selebrasyon sunod tuig puhon. Naghinam-hinam nako mukuha ug balon. Hahaha. Mahal naho akong mga ig-agaw. Tagaan unta sila kanunay ug kabaskog sa lawas. Ang Ginoo manalangin kanunay sa among pamilya.

English: Two months before the birthday of my two cousins, my uncle, who worked in Armenia, asked my father to raise a pig for a lechon. It was in Filipino tradition that there would be lechon during big celebration. For us, the celebration would not be complete without it. As the pig being raised, it was my uncle who expend all what it needs. All we have to do is to feed it. As we saw it, we're so excited for the celebration. Their birthdays is on consecutive days, Nov. 27 for the elder and Nov. 28 for the younger. The day of celebration is alternating every year. Last year, it was celebrated on the elder's birthday, that's why it was on the younger's this year. Celebration was set at 4pm, Sunday, after church. As we arrived at their house, there was a group of people who prayed there. When my cousins were still young, they are sickly so they promised that every year, nine days before their birthdays, they will pray dedicated to St. Vicente Ferrer because he is the saint that heals. It was on our family tradition, mother side, that all of us, my cousins, we are devoted to a Saint. After the prayer, it was eating time. Hehehe! There were many visitors, their neighbors, young and old. Good to see them while eating! Because of many people who attended the celebration, they just serve us at the living room. All of us were full. Dishes were delicious especially the lechon. Hehehe! After we eat, it was time to get balloons. And, of course, as one of the cousin, even if I'm already old enough for it, I still get my balloon. I had balloons every year. We do nothing but laugh and taking some pictures with our cousins. We really had fun. It's in feeling that we, cousins, are gathered again. All of us were happy. We really enjoyed it. For me, at that time, I went back being childish. I'm looking forward to the next celebration next year. I'm so excited to get my balloon. Hahaha! I love my cousins. May God give them good health! God Bless our family!

Praktis ug Motor

Cebuano: Nahinumduman pa naho nga Hulyo 31, 2010,  ako nakamao ug bike. Sukad ane, kada Sabado, kanunay nako mu-ensayo ane pero pagkalabay ug usa ka buwan, naundang ko ug praktis kay gikapoy naman ko. Sige man lang ko huwam ug bike sa akong ig-agaw kay wala man ko bike. Nag-ensayo ko dili lang tungod kay nasuya ko sa uban nga katigo kung dili, nag-ansayo ko tungod kay ganahan ko makatigo ug motor. Hanga ko sa mga tawong katigo ug motor labina ang mga muapil ug mga motorcross. Ganahan gayud ko mu-tan-aw ug mga kompetisyon sa motorcross. Sa kamatuoran, kahinumdom pa ako nga niadtong Hunyo 27, 2010, ako uban akong mga tiya, ig-agaw, ug tiyo, mitan-aw kami ug motorcrosssa Dongon, Maasin City. Kadto ang unang higayon nga nakakita ko ug ingato kay sa telebisyon raman ko kanunay makatan-aw. Aho lang gebaliwala ang kainit sa sinag sa adlaw ug ang abog kay baylo pod ane nga pag-antos ang pagkakita naho sa akong idolo nga si Kenneth San Andres. Tungod ane, na-agne koug maajo para mag-ensayo ug motor. Dugay na gayud ako gustong mag-ensayo galing lamang kay wala makalugar ug tudlo naho. Mao ng niadtong Domingo, Disyembre 5, 2010, geingnan ko sa akong tiyo nga magpraktis kami ug motor, misugot gayud ako dayon. Sagul-sagol akong gibati atong panahuna. Gekulbaan ko nga nalipay ug mura kaihion tungod sa kahinam-hinam kay sa pagkadugay nga panahon ko maghuwat ane nga higayon, miabot na gayud. Makapraktis na ako ug motor. Didto kami nag-ensayo sa oval, activity area sa Danao(Maasin City Forest Park). Sa unang libot, misakay akong tiyo naho para mag.guide. Pagka-ikaduha, ako nalang ang nagmaneho libut-libot sa dakong oval. Samtang nagmaneho ako, dili naho malikayan ang mu-ngisi tungod kay nalipay ko kay katigo na ako mupadagan sa motor nga ako rang usa. Primira, segunda, trisera ug kuarta; kini ang mga gear nga kinahanglang sanayon. Ako, trisera pa akong naantiguhan. Dugay pa nga ensayo naho ako makatigo ug unsaon pag-tayming ug utro sa gear. Bisan pa man, nalipay gihapon ko kay sa kadugay nga higayon, nakamaneho na ako ug motor. Nanakit man ako lawas sa akong pag-ensayo pero ako lang kining gebalewala. Kalipay lang akong nabati. Hantod karun dili pa ako kalimot. Unta makatigo na ako sa mga angay pa nahong makat-unan sa pagpraktis ug motor. God bless you!

English: I can still remember the time when I learned normal bike. It was on July 31 of this year. Starting that day, every Saturday, I always practiced it, but after a month I stopped since I got tired. I always borrowed the bike from my cousin because I don't own a bike myself. I practiced not only because I envied those who know how to use it, but also because I wanted one day to ride an even bigger bike: a motorbike. I idolized those who knows how to drive motorbike, especially those who joined motorcross. I really like to watch motorcross competition. In fact, I remember when I, together with my aunts, cousins and uncles, went to Dongon, Maasin City just to watch motorcross. It was my first time to watch it live since I usually see it on television. I didn't mind the heat from the sun rays and the dust, because I could see my idol: the motor bike champion Kenneth San Andres. Because of this, I aspired to practice motorbike for a long time, but my uncle, who has a motorbike, never had time. But last sunday, on Dec. 5, my uncle told me that we were going to practice motorbike and I agreed immediately. My feelings were mixed during that time. I was nervous and happy at the same time and I felt like I need to go to CR because of the excitement, because after a long time of waiting, at last, it came. I could practice it. We practiced at the oval activity area of Danao (Maasin City Forest Park). For the first round, my uncle was riding to guide me on how to drive. For the second round in the oval, I drove alone. While I was driving, I smiled because I was happy since I could run it alone. Primira, segunda, trisera, and kuarta; these are the four gears I had to learn. I only know trisera. It really takes more time to learn all this. With only that, I'm still happy since I was able to drive a motorbike. I got body pain but I didn't mind it. I feel very happy. Until now, I can't forget it! Hope I will learn or master it soon. God bless you!

Ukay-ukay

Cebuano: Ukay-ukay, kini ang mga gamit sama sa sinina, blaws, syorts, karsones, bag, sapatos, ug uban pa nga ginamit na unya ge-import gikan sa lain-laing nasud. Kusog gayud kini nga negosyo. Daghan ang mamalit. Madato o pobre, Propesyunal o dili, mupalit gayud ane kay durable ug barato pa. Ang uban mupalit para sa ilang kaugalingonsamtang ang uban nag-negosyo ug buy and sell. Mupalit sila ug ilang ibaligya sa barato gihapon nga peresyo sakto lang para makaginansiya. Niadtong una, dili ko ganahan ug ukay, lainan ko musuot, hugawan ko. Ako lang mama ug papa ang mupalit ug ukay-ukay. Akong amigo ang hinungdan ngano ganahan nako ug ukay-ukay karun. Maganahan ko sa iyang mga gesuot, mangutana ko kung asa niya gipalit. "Sa ukay-ukay", mao ni iya kanunay tubag naho. Tungod ani, na-agane ko nga mangukay. Akong tigumon akong alawans niadtong nag-eskwela pa ko para mangukay kada Sabado ug naay oras. Mupalit ko ug para aho pero siyempre, ako pod apilan ug palit sila mama ug papa. Ukay lang akong mapalit para nila kay wala pa man ko igo nga kwarta para pamalit ug mga mahalong butang para nila. Sa akong paghatag nila, nakita naho sa ilang mga mata ang kalipay. Unya, sa pagkakaron, tambay man ko, kami sa akong amiga (yhing ug mommy Ritchiele), kada adto naho sa dakbayan, sa dili pa kami musuroy, muadto gayud kami sa ukay-ukay. Usahay mupalit mi, usahay pod dili. Sa panahon nga wala mi mga kwarta, mangukay lang gihapon mi kay bisan ug dili kami mupalit, ganahan lang kami mangukay. Tungod ane, mas mupili pa ako nga mangukay kaysa mupalit sa mga botik o sa ubang tindahan. Nabantayan naho nga mas nindot pa tan-awon akong mga damit nga pinalit sa ukay-ukay kaysa sa ubang tindahan. Salamat gayud kaayo ni Yhing, sa pag-agne naho nga musod sa Ukay-ukay. Tungod niya, nakatipid ko sa akong kwarta. Kamo diha, ukay na. Hehehe!

English: Ukay-ukay or Bargain: this is how we call used things like dresses, blouses, shorts, pants/jeans, bags, shoes, etc. imported from different countries. It is a strong business here since many people, rich or poor, professionals or not, prefer to buy durable and affordable things. Some people buy bargains for their own, while others do a business by buying cheap and selling bargains with a little gain. At first, I hated to get used clothes. I was worried that it was dirty since it was already used by other people. My mother and father bought it for themselves. It was my friend who inspired me to buy bargains since every time I asked her where she bought her clothes she just answered me "in bargains". Because of this, I started to buy bargains. I just saved my allowance, when I was still studying, to buy it during Saturdays when I had time. I bought for myself, but of course for my parents too. I could only buy bargains for them since I don't have income for me to buy expensive things for them. Still, I could see the happiness in their eyes every time I gave a new gift to them. And now, being an out of school youth, me and my friends first roam around in bargain stores before we visit other clothing stores or boutiques every time we go to Maasin City. We do not always buy stuff, but even when we don’t buy, we love to browse though bargains Today, I prefer buying in bargain stores than in other stores or boutiques. I notice that my bargain clothes are the nicer ones that I have. Thanks to Yhing for introducing me to the world of bargains. Through this, I was able to save money. You out there, start buying to bargains! Hehehe!

My friends Bargain Store is here on facebook: Sam's Treasure.
See in the photo section for the clothes that are offered.

Pangenhas

Cebuano: Pagpangenhas o pagpanguha ug suwake, dapaw-dapaw ug uban pang kinhason, mao kini ang kalingawan nga among buhaton uban sa akong mga amiga kada adto nako sa dakbayan sa Maasin. Pero dili kini namu kanunay buhaton, panagsa lang. Buhaton lang ni namo kung hunas ang dagat o kung naa pa kami oras o gusto namong mukaon ngadto sa baybayon. Usahay magsabot mi nga mangenhas, usahay pod dili. Sa mga panahon nga dili mi magkasabot o mukalit lang kami ug hisgot nga mangenhas, Manghuwam ra ko ug suotan ngadto ni Yhing para makatamak ko sa dagat kay ug dili ko manghuwam, muoli ko sa amo nga basa. Usahay, mangadto mi sa baybayon uban sa pamilya sa isa sa akong amiga, magdala kami ug kan-on, suka nga pinakurat ug imnunon para adto lang namo kaunon among mga kinuha. Sa wala pa ko makatilaw, naglibog ko ug mutilaw ba ko o dli pero sa dihang natilawan na naho, ako na kining geisip nga usa sa mga paborito nahong pagkaon. Dili man ko kamao mukuha, sige lang ko ug sunod-sunod nila para ako ang tegdala sa ilang mga kinuha. Mao na ang akong matabang ngadto nila. bisan kapoy, makalingaw man pod. kung muingon sila nga mangenhas, sugot dayon ko. Hehehe. Dili gyud naho makalimtan ang unang pagpangenhas. Kini nahetabo niadtong Hunyo 26, 2010. Kung dili tungod nila Yhing ug Mommy Ritchile, siguro hangtod karon wala pa ko kasuway ug pagpangenhas. Kung dili tungod nila, wala pa siguro ko katilaw sa kalami sa suwake ug dapaw-dapaw. Dako gyud nakong pasalamat ngadto kanila. Ang Ginoo kanunay manalangin kaninyo. Amping!

English: Pagpangenhas or getting sea urchins and other sea shells is one of the activity I often did together with my friends when I go to Maasin City. We can do it only when it is low tide. We do it when we have time or when we want to eat at the seashore. Sometimes, we plan to do it, and sometimes it just comes to our mind without plan. In those cases, I just borrow clothes from Yhing so I can step into the sea because if I don't borrow, I will go home with wet clothes. Sometimes, we go together with the family of my friend to the seashore and bring cooked rice, vinegar called pinakurat and softdrinks so we will eat there. When I did not know it yet, I was worried whether it tastes good or not. But now I'm thinking of it to be one of my favorite foods. Since I don't know how to get those stuffs, I'm just at their back, following them to bring all they have got. That's the least I could do. Even though it was tiring, it was always enjoyable. Everytime they told me to Mangenhas, I agreed right away. I can't forget the first time I experience pangenhas. It was on June 26, 2010. Yhing and Ritchiele forced me to do it. If not because of them, I had never tasted sea urchin's deliciousness. I owe it to them. I really thank my friends! Take care!

Galeon Andalucia

Pila ka oras usa mag-alas kwatro sa hapon, sa adlaw nga Domingo, Oktubre 31, naa motorcab sige ug libut-libot sa dakbayan sa Maasin ug naa sige pahibalo nga naa muabot nga barko gikan sa Espanya. Niadtong orasa, didto ako uban sa akong duha ka amiga sa reclaimation area para mangenhas. Nanguha kami ug suwake, dapaw-dapaw, ug uban pang kinhason. Amo lang gibaliwala ang maong pahibalo kay nalingaw naman kami sa among ginabuhat.

Pag-abot sa oras, taknang alas kwatro sa hapon, diha kami nakita-an nga dako nga barko. Nabag-uhan kami kay lahi raman kini sa mga barkong kanunay namong makit=an sa pantan. Kadto pa ang unang higayon nga nakakita kami ug ingatong klase nga barko. Para namu, kinaraan kini nga stilo sa barko. Sa pantalan, makita nimo ang daghang tawo nga nag-atang sa pag-abot sa barko. Gitabo pa kini ug kusog ug maanindot nga tugtog sa dram ug trumpeta. Kung imong tan-awon ang pantalan, mura gayud ug naa pyesta. Sa among pagkahibulong, nangutana gayud kami sa mga tawo ug unsay naa anang barkuha nga gitabo man ug sama ato ka-garbo. "Barko na ni Magellan". Mao kana ang tubag sa tawo kanamo. Sa pagkadungog sa tubag sa tawo, namangha gayud kami kay dili ikalimod nga si Magellan parti na sa historya sa Pilipinas. Siya ang usa sa mga lider sa mga espanyol nga nag-sakop sa atong nasud daghang tuig na ang milabay. Giingon nga ang kadtong barko, ge-alisadan na ang mga materyales. Buot pasabot, ge-renobet na kini pero wala kuhaa ang mga gamit sa sulod, mga gamit sa panahon nila Magellan. Ug kining barko abli para sa tanan. Pwede musod ang mga tawo sa barko sulod sa oras nga 10am-2pm ug 4pm-7pm. Kini kutob sa adlaw nga Sabado, Nobyembre 6. Ako ug akong duha ka amiga( Yhing ug Mommy Ritchiele) nagkasinabot na mu-tan-aw sa barko. Wala mi miadto pagka-Nobyembre 1 ug 2 kay adlaw man kini sa mga minatay. Mao ng Nobyembre 3 among gikasabutang adlaw. Sa wala pa kami miabot sa pantalan, nakita namu ang daghang tawo maong wala nalang kami nanglahos. Nagdesisyon kami nga sa Nobyembre na kami mangadto. Nabalitaan pa namu nga naay mga tawong gikan pa gayud sa lagyong dapit sama sa Hilongos,Leyte, Babay, Leyte, Ormoc, Leyte, Samar ug uban pa. Miari lang gayud sila para makakita sa Barko ni Magellan. Sa miabot na ang adlaw nga among gikasabutan, eksayted na gayud kami. Abi namu gamay nalang ang mga tawo pero sayup kami. Nag-antos lang mi sa kaguot para makalinya lamang kami. Sa kadugay sa among pag-linya, nakasud na gayud kami. Didto, nakita namu ang geingon nilang kanyon. Nakita sab namu ngato ang mga plaka nga gisabit sa bung-bong. Naa sab mga navy nga nagbantay sa barko ug mga taga-laing nasud nga maoy nagmaneho sa barko paingon sa lain-laing lugar sa kalibutan.Nalingaw gayud kami sa pagtan-aw sa barko.

Dili gayud namu makalimtan ang gesulti sa usa sa mga nagdala sa barko samtang padulong na kami panaog. "Adios gwapas bonitas". Mao kini ang iyang geingon. Getubag lang kini namu ug kataw. Hahaha. Katawa dili tungod kay naglibog kami sa buot pasabot kung dili, mikatawa kami kay geingnan kami nga mga gwapa ug kini tinuod. Hehehehe. Bon Voyage Galeon Andalucia!




Why Do I Publish in English?

Upon reading my blogs, some may noticed that my entries were all written in English instead of using my own language which is the Cebuano, or our National Language which is the Tagalog. Some will just take it for granted or some will maybe wonder why. And I'm gonna tell you all the reaons behind it.

In the first place, I made blogs to earn money in the future. To earn, I have to get more readers or followers who will maybe interested with my entries. To catch them, I wrote in English, so it would be understable for all, since it is the universal Language. Meaning, it is being used by most of the people in the world. Upon making it, I'm looking forward to get readers, not only from the Philippines but also from other countries. Other reason is to learn English more while I'm an out of school youth. And lastly, I prefer to use English because one day, I want to go abroad and getting used to English is a must then.

That was all the reasons I had. And, soon, I will make blog entries written in Cebuano or I will mix it with Tagalog or English. I hope I can do it successfully. The important thing is, that you all will like it. God Bless us all!

All Saints and All Souls Day

All saints and all souls day are called undas in Tagalog and adlaw as mga minatay in Cebuano. It was celebrated on Nov. 1 and 2 every year. It is the day when living people visit their loved ones, who are already dead, in the cemetery. During the visit, people clean the tombs and bring flowers for them, and also say prayers dedicated to the souls of their loved ones. Inside the cemetery, a Holy Mass was being hosted. During this holiday, families reunited. It serves as their family reunion since some gathered at their loved one's tombs.  Some people from different far places went home just to go to the cemetery. This is their way of showing their love for the dead ones. Even if they are already dead, they are still being remembered. While visiting, some families also brought foods as if it was fiesta. They brought lots of foods and drinks, and celebrated there while they are beside the tomb.

In our family on mother side, we gathered at their parents' house and had a simple dinner. I think, it was our first time to gather there for this holiday. Before we ate, we put foods and drinks at the altar of the house since it was one of the filipino beliefs that the souls during this day went home. After the dinner, we talked about a lot of things including the reason why we are having that dinner. My aunt told us that they were hosting the dinner since they were afraid of what happened last year, same day, happens again. Last year, when they woke up early in the morning, they found out that the altar was ruined. It was so messed up. Saint's small statue was down and flowers spread over the altar. They tried to tell it to the elders. It was said that their parents' souls (my grandparents' souls) got angry since they thought they forgot them. It was a little bit scary. We all had goose bombs while listening about that. Maybe, it was unbelievable but that was true since neighbors saw it including my other aunt. And well, at least, it didn't happen again.

For me, the pain is still here for losing my grandparents but we can do nothing. They are already dead. We can never restore their lives. All we can do is to pray for them that they will be happy whereever they are. May all the souls rest in peace!